کابل های شبکه
1)
کابل های کواکسیال: قبلا" این کابل ها پر مصرف ترین کابل ها برای شبکه های
کامپیوتری بودند. این نوع کابل نسبتا" ارزان، سبک، قابل انعطاف و کار با
آنها ساده است. و در فرکانس های بسیار بالا( در حدود گیگاهرتز) قابل
استفاده هستند. دو نوع مختلف کابل کواکسیال وجود دارد
نازک (اترنت نازک)
- ضخیم (اترنت ضخیم)
نوع نازک می تواند سیگنال ها را تا حدود 185 متر بدون تضعیف حمل نماید.
اترنت نازک در گروهی به نام RG-58 قرار می گیرد و مقاومت ظاهری (امپدانس)
آن 150 اهم می باشد.
نوع ضخیم آن که گاهی به نام اترنت استاندارد نیز نامیده می شود، می تواند
سیگنال ها را تا حدود 500 متر حمل نماید. معمولا" این نوع کابل به عنوان
کابل اصلی یا ستون فقرات (Back bone ) یک شبکه در نظر گرفته می شود و توسط
دستگاهی به نام فرستنده - گیرنده به کابل های کواکسیال نازک متصل می شود.
2) کابل های به هم تابیده شده:
در این نوع کابل ها، دو رشته سیم روپوش دار وجود دارند که برای کاهش امواج و
سیگنال های مزاحم (نویزnoise) تعبیه شده اند. تعدادی از این جفت سیم ها در
داخل غلاف پلاستیکی قرار دارند و یک کابل را تشکیل می دهند. اگر مجموعه ی
سیم های تابیده شده داخل یک روپوش آلومینیومی باشند به نام STP و در غیر
این صورت به نام UTP خوانده می شوند.
کابل هایی از نوعUTP به چند دسته (Category) تقسیم بندی می شوند که نوع متداول آن UTP دسته 5 یا به اصطلاح (UTP Cat 5) می باشد.
کابل نوع Cat 5 شامل چهار زوج سیم مسی مارپیچ است و سرعت انتقال داده ها در آن حدود mbps 100(مگابیت در ثانیه) می باشد.
3) فیبر نوری:
این نوع کابل ها به جای استفاده از جریان الکتریکی (سیگنال ها) از نور برای
انتقال اطلاعات بهره می برند و بنابراین نسبت به انواع دیگر کابل ها نویز
کمتری دارند. کابل فیبر نوری می تواند داده ها را تا فواصل دورتری انتقال
دهد و ظرفیت و سرعت آن نیز نسبت به دیگر کابل ها بیشتر است. هزینه ی نسبتا"
زیاد و اتصال بندی مشکل آن، از معایب استفاده این نوع کابل می باشد و هنوز
به طور کامل متداول نشده است.
